Poczucie humoru, jak ze stereotypowych dowcipów o Niemcach: najpierw pokazać widzowi słodkiego blond gacka biegającego po werandzie, wywracającego kosz z orzechami i całującego kolegę, a potem jego „dorosłość” – okrutne. Patrząc, co para nastoletnich tumanów wyprawiała na drodze, do końca trzymałam kciuki, żeby Hannes jednak się nie wybudził. Z drugiej strony szkoda, że scenarzysta nie pociągnął tego dalej, pokazując, jak Moritz pakuje Hannesa do przyczepki, po czym doprowadza do kolejnego wypadku, tym razem odbierając życie postronnym ofiarom, które miały pecha spotkać go na górskiej drodze.